Tu i tam: Pińczów (18.04.2006)

Pińczów jest niewielkim miasteczkiem położonym w południowej części województwa świętokrzyskiego nad rzeką Nidą, będącą lewym dopływem Wisły. Historia miasta jest dość długa i sięga XII wieku. Według ludowych opowieści jego nazwa oznaczać miała pięć sów, jakie zobaczył legendarny rycerz przy zakładaniu Pińczowa.

Na południe od Pińczowa rozciąga się Dolina Nidy, pokryta łąkami, błoniami i starymi korytami rzeki. Natomiast od północy otaczają miasto wzgórza Garbu Pińczowskiego.
Mój spacer po mieście rozpoczęłam (sentymentalnie) od murów Liceum Ogólnokształcącego im. Hugona Kołłątaja, w którym, po 4 ciężkich latach zakuwania ;), zrobiłam maturę :). Na terenie szkoły znajdują się dwa zabytkowe obiekty. Pierwszym z nich jest baszta ogrodowa, niewielka późnorenesansowa budowla wzniesiona w końcu XVI w. Kiedyś istniały cztery takie pawilony, ulokowane w narożach ogrodu zamkowego. Drugim obiektem jest klasycystyczny pałac Wielopolskich wzniesiony w drugiej połowie XVIII wieku. Budynek pałacowy był przez ponad sto lat siedzibą progimnazjum, gimnazjum i liceum. Stojące przed nim rzeźby przedstawiają Florę, rzymską boginię wiosny i kwiatów, i Pomonę, boginię owoców.

Kolejnym miejscem, w które się udałam jest Wzgórze Klasztorne, zwane Górą świętej Anny, z racji tego, że tam właśnie znajduje się późnorenesansowa kaplica patronki kobiet :), wzniesiona w 1600 roku. Ze wzgórza roztacza się przepiękna panorama miasta i Doliny Nidy.

Wracając do rynku musiałam przejść koło ,,Belwederu” - w przeszłości klasztor Paulinów, obecnie siedziba Muzeum Regionalnego, kina oraz Domu Kultury. Tuż obok wznosi się późnorenesansowy Kościół św. Jana Ewangelisty.

Na koniec wstąpiłam jeszcze na Mirów do późnorenesansowego klasztoru Franciszkanów.